„Bez powodu?” – zapytałam. „Została wyrzucona na zewnątrz w mroźne dni. To powód”.
„Waśń rodzinna, sfałszowana” – odparł spokojnie. „Brak świadków”.
Dłoń Clare odnalazła moją. Ścisnęłam ją.
„Ta rozmowa jest skończona” – powiedziałam. „Clare podjęła decyzję. Uszanuj to”.
„To jeszcze nie koniec” – powiedział Steven, porzucając udawanie. „Pomyśl o konsekwencjach”.
„Czy to groźba?” – zapytałam.
„Tylko przypomnienie rzeczywistości” – powiedział Douglas. „Chronimy nasze interesy”.
„A ja chronię moją córkę” – powiedziałam. „Może czas, żebyś zrozumiał, co to znaczy”.
Zamknęłam drzwi i przekręciłam zasuwkę. Clare westchnęła, jakby wstrzymywała oddech przez pięć lat. „Wrócą” – powiedziała. „Prawnicy. Policja. Udawana troska o moje zdrowie psychiczne”.
„Pozwólcie im” – powiedziałam, otwierając już laptopa. „Jesteśmy gotowi”.
Nie wypowiada się wojny kobiecie, która poświęciła całą swoją karierę planowaniu, pokonywaniu trudności i nigdy nie zaczęła walki, której nie zamierzała wygrać.
„Musimy iść” – powiedziałam, pakując walizki. „Spróbują prowizorycznego rozwiązania: tymczasowa opieka, badania lekarskie”.
Ręce Clare były pełne sprawnych rąk. „Gdzie?”
„Nie u mnie w Cambridge” – odparłam. „Wiedzą. Mieszkanie kolegi w Back Bay – bezpieczny budynek, dyskretne wejście”.
Szybko zadzwoniłam: do kolegi po klucz; do Marcusa Delgado, najlepszego specjalisty od bezpieczeństwa cyfrowego w Bostonie; i do Diane Abernathy, najbardziej bezwzględnej prawniczki rozwodowej, jaką znam.
„Są święta” – powiedziała Clare, kiedy kończyłam ostatnią rozmowę, zaskoczona i lekko onieśmielona. „Jak…”
„Przez dwadzieścia pięć lat nigdy nie prosiłem o przysługi, chyba że były naprawdę ważne” – powiedziałem – „i zawsze hojnie się odwdzięczałem”.
Wyjechaliśmy z parkingu wjazdem dla obsługi. Na parkingu zatrzymał się czarny SUV – przyciemniane szyby, forma monitoringu. „Obserwują front” – powiedziała cicho Clare.
„Nie spodziewali się, że pojedziemy tak szybko” – powiedziałem, obierając trasę, która eliminuje ogony. „Ludzie na stanowiskach nie doceniają swoich kompetencji”. „
Zatoka Back Bay wznosiła się zgrabnie ponad śniegiem, a światła bezpieczeństwa sprawiały, że ulica wyglądała jak cenny sekret. Mieszkanie mojego kolegi znajdowało się na piętnastym piętrze budynku z portierem, który zajmował się swoimi sprawami, i windami, które wymagały użycia karty magnetycznej.
Marcus przyjechał z niepozorną torbą podróżną i energią kogoś, kto rozumie złożone problemy. „Świąteczna ewakuacja Jasona Bourne’a” – powiedział, rozpakowując sprzęt i kładąc go na stole w jadalni. „Nie żartowałaś”.
„Clare” – powiedziałam – „to Marcus. Skanuje twój telefon i konfiguruje bezpieczne kanały”.
„Czy mogą mnie namierzyć?” – zapytała Clare, podając mi telefon.
„Oczywiście” – odparł Marcus, łącząc się już z laptopem. „A biorąc pod uwagę to, co opisała twoja matka, zdziwiłbym się, gdyby nie monitorowali twoich rozmów i SMS-ów”.
Podczas gdy Marcus pracował, ja opowiadałam Clare o Diane. „Nie jest w najlepszej formie” – ostrzegłam. „Jest niesamowicie skuteczna. Rozwody z dużym konfliktem. Wpływowi mężczyźni, którzy uważają, że zasady są opcjonalne”.
„Czy zajmie się moją sprawą?” zapytała cicho Clare. „Steven zarządza naszymi pieniędzmi”.
„Diane jest mi winna przysługę” – powiedziałam. „I gardzi kontrolą finansową jako bronią. Przyjmie ją”.
„Znalazłam” – powiedział Marcus, mrużąc oczy i wpatrując się w ekran. „Dwie aplikacje śledzące. I pełny monitoring: SMS-y, połączenia, e-maile. Dostęp do mikrofonu i aparatu. Dodatkowo, twój Apple ID stale udostępnia twoją lokalizację trzem kontom Whitmore”.
Naruszenie uderzyło jak szok. Clare siedziała z drżącymi rękami. „Podsłuchiwali. Obserwowali”.
„Tak” – powiedział Marcus. „Mogę to usunąć, ale potrzebujesz całkowitego resetu cyfrowego: nowego telefonu, nowych kont, całego pakietu. Ustawię zaszyfrowane kanały i stworzę fałszywe tropy, żeby ich zajęto.
Diane pojawiła się w ciągu godziny – długo, precyzyjnie, z srebrzystą smugą w głosie, oczami, które widzą zbyt wiele i wykorzystują to z powodzeniem. „Musisz być kobietą, która ucieknie przed najbardziej egocentryczną rodziną Bostonu” – powiedziała, odkładając teczkę i lekko łagodząc głos. „Opowiedz mi wszystko”.
Przez godzinę Clare dokumentowała pięć lat inwigilacji. W miarę jak mówiła, jej głos się uspokajał. Odnosząc się do rzeczywistości, człowiek zbliża się do siebie. Diane robiła notatki. Zadawała konkretne pytania. „Klasyczny system wysokiej kontroli” – powiedziała w końcu. „Dynamika sekty. Douglas jako przywódca. Synowe jako rekrutki”.
„Czy możemy wygrać?” – zapytała Clare – pytanie, które ma znaczenie.
Uśmiech Diany był…
Aby zobaczyć pełną instrukcję gotowania, przejdź na następną stronę lub kliknij przycisk Otwórz (>) i nie zapomnij PODZIELIĆ SIĘ nią ze znajomymi na Facebooku.
