W sypialni szafa miała wielkość mojego pierwszego mieszkania. W łazience była wanna, w której zmieściłaby się mała łódka. Kuchnia została zaprojektowana z myślą o organizowaniu przyjęć, których nigdy nie urządzałem.
Allison mówiła dalej, ale ja myślałem o przekleństwie syczącym przez Rachel.
Umrzesz sam ze swoimi pieniędzmi.
Rzecz w tym, że nie bałem się samotności. Bałem się otoczenia ludzi, którzy kochali tylko to, co mogłem im dać.
Wyszedłem na taras. Powietrze tutaj było czystsze. Wiatr rozwiewał moje włosy. W dole miasto poruszało się jak organizm – samochody, ludzie, światła.
„Jeśli to kupisz” – powiedziała Allison, wychodząc za mnie – „możesz połączyć te dwa piętra prywatnym przejściem. Mostem”.
„Most” – powtórzyłem.
Zabawnym pomysłem, jaki mi teraz przyszedł do głowy, jest most.
Allison patrzyła na moją twarz.
„Chcesz, żebym przygotowała ofertę?” – zapytała.
Wpatrywałem się w panoramę miasta.
Gdybym to kupił, byłaby to kolejna forteca. Większa. Wyższa. Bardziej nietykalna.
Ale może nie potrzebowałem twierdzy.
Może potrzebowałem domu.
„Prześlij mi szczegóły” – powiedziałem. „Zdecyduję po poniedziałku”.
Allison skinęła głową.
„Nie ma problemu” – powiedziała radośnie. „Właściciel chce szybko sfinalizować transakcję, ale możemy…”
Mój telefon zawibrował w kieszeni.
Tekst.
Od taty.
Proszę. Musimy porozmawiać.
Wpatrywałem się w ekran, aż słowa stały się niewyraźne.
Allison wyczuła, że nagle znalazła się w obecności czegoś, co nie było nieruchomością, więc cofnęła się.
„Daję ci chwilę… dam ci chwilę spokoju” – powiedziała.
Wycofała się do środka.
Zostałem na tarasie, wiatr owiewał moją skórę.
Musimy porozmawiać.
To nie były przeprosiny. To nie była duma. To było poczucie wyższości podane w formie pilności.
Pisałem dalej, mając już pewniejsze palce niż poprzedniej nocy.
Nie. Jeszcze nie.
Potem odłożyłem telefon i patrzyłem na miasto, aż mój oddech się uspokoił.
Kiedy wróciłem do biura, filmik Rachel już pojawił się w internecie.
Tessa czekała w moich drzwiach.
„Ona opublikowała wpis” – powiedziała.
„Oczywiście, że tak” – powiedziałem.
Tessa uniosła telefon. Na ekranie w kadrze pojawiła się twarz Rachel – zapłakana, dramatyczna, filmowana z przedniego siedzenia samochodu, jakby brała udział w reality show.
„Cześć wszystkim” – powiedziała Rachel w nagraniu drżącym głosem. „Nie chciałam tego robić, ale muszę powiedzieć prawdę. Zostałam zwolniona przez prezes Helix Media, bo nie poznałam jej na rodzinnym spotkaniu. Upokorzyła mnie przed wszystkimi. Wykorzystała swoją władzę, żeby zniszczyć moją karierę. Chcę tylko ostrzec wszystkich przed toksycznymi miejscami pracy…”
Reszty nie oglądałem.
„Ile wyświetleń?” zapytałem.
Wyraz twarzy Tessy był napięty.
„Dwieście tysięcy w godzinę” – powiedziała. „Podchwytują to plotkarskie media. Niektóre blogi biznesowe”.
Ścisnęło mnie w żołądku.
Nie dlatego, że się bałem.
Ponieważ byłem zmęczony.
„Jaki jest punkt widzenia?” zapytałem.
„Kobieta prezes-łobuz” – powiedziała Tessa beznamiętnie. „Uwielbiają to. Uwielbiają silną kobietę, która jest „wredna”.
Oczywiście, że tak.
Nikt nie pytał, co zrobiła Rachel.
Nikt nie zapytał, o co skłamała.
Zobaczyli łzy i założyli prawdę.
„Czy reagujemy?” – zapytałem.
Tessa pokręciła głową.
„Nie bezpośrednio” – powiedziała. „Nie możemy komentować jej zatrudnienia. Ale możemy wzmocnić nasze wartości. Możemy opublikować ogólne oświadczenie dotyczące uczciwości w reprezentacji. I możemy przygotować list z żądaniem”.
Daniel podszedł do niej od tyłu.
„Już piszę” – powiedział.
Oparłem się o biurko, czując ciężar wszystkiego.
„Czy mamy nagranie z holu?” – zapytałem.
Z głośnika na moim biurku dobiegł głos Marcusa.
„Tak” – powiedział. „Kamery bezpieczeństwa nagrały wszystko. Była spokojna, dopóki nie wszedłeś. Wtedy zaczęła grać”.
„Zapisz to” – powiedziałem.
„Zapisane” – potwierdził Marcus.
Oczy Tessy spotkały się z moimi.
„Musisz zrozumieć”, powiedziała, „że nie chodzi tylko o nią. Chodzi o kulturę, która uwielbia niszczyć kobiety, które mają władzę. Będą cię przedstawiać jako osobę zimną. Jako nieludzką”.
Wypuściłem oddech.
„To niech sobie idą” – powiedziałem. „Wolę zmarznąć niż być słabym”.
Usta Tessy wykrzywiły się.
Następny
Aby zobaczyć pełną instrukcję gotowania, przejdź na następną stronę lub kliknij przycisk Otwórz (>) i nie zapomnij PODZIELIĆ SIĘ nią ze znajomymi na Facebooku.
Aby zobaczyć pełną instrukcję gotowania, przejdź na następną stronę lub kliknij przycisk Otwórz (>) i nie zapomnij PODZIELIĆ SIĘ nią ze znajomymi na Facebooku.
