Na początku słychać było tylko krzyki. Potem przepychanki. Potem policzki. Szybko przemoc stała się nawykiem, jedynym sposobem na wyrażenie gniewu, którego nie potrafił opanować. Każdego ranka uczyłam się ukrywać dowody pod podkładem, długimi rękawami i wymuszonym uśmiechem. W pracy powtarzałam te same kłamstwa: wpadłam na drzwi, poślizgnęłam się w kuchni, przemęczyłam się na siłowni. Kłamanie stało się odruchem.
Aż pewnego wieczoru, po kłótni o coś błahego – spalony makaron – uderzył mnie z niewiarygodną siłą. Wzrok mi się zamazał. Ogarnęła mnie ciemność.
Kiedy odzyskałem przytomność, oślepiło mnie ostre światło jarzeniówek, gdy pielęgniarka poprawiała mi wenflon w ramieniu. Ethan siedział sztywno jak deska w kącie, z twarzą starannie zastygłą w wyrazie zaniepokojenia.
Przeczytaj więcej na następnej stronie >>
Aby zobaczyć pełną instrukcję gotowania, przejdź na następną stronę lub kliknij przycisk Otwórz (>) i nie zapomnij PODZIELIĆ SIĘ nią ze znajomymi na Facebooku.
